17beta-Hydroxy-7, 17alpha-dimethylandrost-4-en-3-one
Dostępność: znikoma
Podrabiany: często
Dla kobiet: nie nadaje się
Dla początkujących: nie
Dawkowanie: 2-5 mg dziennie wg Llewellyna [1]
Skutki uboczne: średnie lub duże
Zastosowanie: nabywanie dużej masy, lecz słabej jakości
Okres półtrwania: brak danych
Typowa długość cyklu: kilka tygodni
Aromatyzacja: tak, silna!
Bolasterone to bliski krewny metylowanego testosteronu. Powstał w roku 1959 [1,2]. Jeżeli metylacja nie kojarzy ci się z niczym dobrym, to niestety masz rację. Ocenia się, iż bolasterone jest dwa razy bardziej anaboliczny od metanabolu – który także nie należy do bezpiecznych środków. Bolasteron jest niewiele słabszy pod względem androgeniczności od trenbolonu, a posiada większe właściwości anaboliczne (przynajmniej w ujęciu syntetycznych wskaźników) [1].
Metabolizm bolasteronu
Bolasterone posiada podwójne wiązania pomiędzy C4 a C5 oraz strukturę określaną jako 3-keto-4n. W pierwszej kolejności w organizmie redukcji podlegają właśnie podwójne wiązania między czwartą i piątą cząsteczką węgla. Dla porównania w metanabolu podwójne wiązanie występuje w pozycji między pierwszą i drugą cząsteczką węgla (identycznie jest w boldenonie). Enzymy katalizujące te reakcje występują głównie w wątrobie. Wymagają obecności NADPH jako kofaktora. Po redukcji wiązania następuje natychmiastowa konwersja grupy 3 keto. Pierwsza faza obejmuje redukcję, utlenianie lub hydroksylację związku. Z badań wiemy, iż bolasterone w 100% jest redukowany do związków z grupy 5-beta (17beta-Hydroxy), podobnie jak metanabol, a zupełnie różnie od testosteronu (w przypadku tego związku proporcje wynoszą 1:6, odpowiednio dla izomerów 5-alfa i 5-beta) [2].
W przypadku podania 20 mg bolasteronu ludziom można było ustalić następujące metabolity:
- 7alfa, 17alfa-dimethyl-5beta-androstane- 3alfa, 17beta-diol
- 7alfa, 17beta-dimethyl-5beta-androstane- 3alfa-17alfa-diol
Skutki uboczne
Ze względu na swoją budowę bolasterone silnie aromatyzuje, co ma bolesne skutki uboczne. Konwertuje on do 7,17dimetyloestradiolu, który posiada silne działanie u człowieka. W związku z tym należy się liczyć np. z ginekomastią, bardzo silnym zatrzymywaniem wody w ciele, odkładaniem się tkanki tłuszczowej, nadciśnieniem. Do cyklu z bolasteronem należałoby dodać arimidex lub inny inhibitor aromatazy. Nolvadex czy clomid nie wystarczą!
17-alfa alkilacja sprawia, iż preparat jest toksyczny dla wątroby, nawet w znikomych dawkach.
Jego toksyczność sprawia, iż nie nadaje się do stosowania razem z innymi doustnymi preparatami, a dobór środków iniekcyjnych powinien być bardzo ostrożny.
Typowe skutki uboczne stosowania bolasteronu:
- zmiana profilu lipidowego krwi,
- wirylizacja u kobiet,
- retencja wody, obrzęki (szczególnie u osób w średnim wieku),
- nasilona konwersja do estrogenów (aromatyzacja); uwaga: zjawisko o wiele bardziej nasilone u mężczyzn w wieku powyżej 60 lat!
- zwiększenie się hematokrytu; uwaga: zjawisko o wiele bardziej nasilone u mężczyzn w wieku powyżej 60 lat!
- ginekomastia (jeśli zawodnik ma predyspozycje, nie stosuje środków do kontroli aromatyzacji; uwaga: z reguły nadmierna ilość estrogenów jest skorelowana z wybujałym poziomem prolaktyny – i jeden, i drugi hormon może powodować ginekomastię!),
- zahamowanie produkcji testosteronu w jądrach, zablokowanie osi HPTA, wpływ na LH i FSH,
- zwiększenie wagi ciała (także pośrednio poprzez retencję wody),
- zwiększenie libido (kwestia indywidualna, skorelowana m.in. z poziomem estrogenów),
- bezpłodność czasowa lub trwała,
- trądzik, tłusta cera,
- wypadanie włosów, łysienie (kwestia uwarunkowana genetycznie).
Administrator serwisu uznaje zjawisko dopingu i stosowania niedozwolonych substancji w sporcie, a także wbrew zaleceniom medycznym, za skrajnie naganne, nieuczciwe i niemoralne. Jakiekolwiek informacje zawarte w artykułach dotyczących dopingu i farmakologii nie mogą być traktowane ani służyć jako instruktaż. Treść artykułów przedstawia jedynie zebrane informacje dotyczące powyższego tematu. Stosowanie dopingu niesie za sobą ryzyko utraty zdrowia oraz w wielu przypadkach nawet utraty życia.
Referencje:
- William Llewellyn’s „ANABOLICS 9-th edition”.
- “Metabolism of anabolic androgenic steroids” W. Schanzer
