GHRP-1

Dostępność: średnia
Podrabiany: tak
Dla kobiet: tak
Dla początkujących: tak
Dawkowanie:  100 mcg, 3x dziennie
Skutki uboczne: średnie
Okres półtrwania:  zapewne max kilkadziesiąt minut
Aktywność środka: max kilka godzin
Typowa długość cyklu: kilka tygodni
Zastosowanie: dyscypliny siłowe, masa, redukcja
Aromatyzacja: nie
Sposób podawania: podskórnie
Wpływ na receptory β1: nie
Wpływ na receptory β2: nie
Wpływ na receptory β3: nie
Wpływ na receptory 5-HT: brak
Wpływ na układ HPTA: brak
Wpływ na prostatę: nie
Wpływ na oś GH-IGF-1: tak
Dawka śmiertelna: brak danych
GHRP – wprowadzenie do tematu

Schemat osi GH-IGF-1 wygląda następująco:

podwzgórze => GHRH => przysadka mózgowa => STH (hormon somatotropowy, somatotropina, GH – hormon wzrostu)  => wątroba => somatomedyny np. odmiana C (IGF-1; insulinopodobny czynnik wzrostu)

GHRH (ang. growth hormone-releasing hormone)  – to hormon uwalniający hormon wzrostu. Jest to endogenny hormon podwzgórzowy. Stymuluje wyrzut  hormonu wzrostu (GH).

GHRP (ang. growth hormone-releasing peptide) – to mimiker greliny. Grelina może powodować uwalnianie hormonu wzrostu z przysadki mózgowej.

Z kolei działanie GHRP opiera się o zupełnie inny mechanizm. GHRP to grupa syntetycznych peptydów, analogów greliny, uwalniających ludzki hormon wzrostu (ang. growth hormone-releasing peptide GHRP). „Działa na przysadkę bezpośrednio i pośrednio. […] Dodatni wpływ greliny na ekspresję czynnika transkrypcyjnego Pit1, który jest transkrybowany w przednim płacie przysadki mózgowej prowadzi do ekspresji genu kodującego GH w komórkach somatotropowych. Grelina jest jedynym hormonem obwodowym pobudzającym apetyt i pobieranie pokarmu przez stymulację komórek wydzielających neuropeptyd Y (neuropeptide Y – NPY) i białko z rodziny Agouti (Agouti-related protein – AgRP) w jądrze łukowatym podwzgórza oraz hamowanie anoreksygennego działania melanokortyny. Odkryty w 1996 r. receptor greliny (GHS-R) ma siedem domen przezbłonowych i należy do rodziny receptorów sprzężonych z białkiem G” [13].

Przy stosowaniu GHRP należałoby podać także któryś środek z grupy analogów GHRH – czyli czynników uwalniających hormon wzrostu (np. tesamorelina, TH9507; CJC1295, MOD GRF 1-29, MR-356, MR-361, JI-38, MR-403, MR-367) [12]. Z kolei GRF to termin oznaczający growth (hormone) releasing factor – czyli czynnik uwalniający hormon wzrostu. Jest to dokładnie to samo co analog GHRH (czasem określany jako GHRH 1-44).

Środki z grupy GHRH oddziałują poprzez inne mechanizmy oraz synergistycznie razem z GHRP powodują znacznie silniejszy wyrzut GH oraz IGF-1. Wbrew błędnym informacjom, powielanym przez niektórych naukowców (Van Hout MC, Hearne E), CJC1295 nie jest syntetycznym analogiem hormonu wzrostu, tylko analogiem GHRH (hormonu uwalniającego hormon wzrostu). CJC1295 można bezpiecznie podawać w ilości 30-60 mcg/kg (dla 100 kg zawodnika od 3 do 6 mg CJC1295 dziennie) [11]. Niektórzy sugerują podawać 1 mg, dwa razy w tygodniu (np. Bill Roberts). Środek posiada długi okres półtrwania (5,8-8,1 dnia) – więc wystarczą 2 iniekcje tygodniowo.

Do GHRP należą [3]:

• GHRP-1,
• GHRP-2 (pralmorelin),
• GHRP-4,
• GHRP-5,
• GHRP-6,
• hexarelin (zmodyfikowany GHRP-6),
• ipamorelin,
• alexamorelin.

Ich status jest dziwaczny, niby GHRP miały być przeznaczone do leczenia ludzi, tymczasem tylko pralmorelin został zarejestrowany w Japonii (diagnostyka wykrywania niedoboru hormonu wzrostu) [3]. Można powiedzieć, iż podobne peptydy to „hormon wzrostu dla ubogich” – gdyż uzyskujemy wzrost GH, nie podając niezmiernie drogiego rhGH. GHRH jest wydzielany w podwzgórzu, podobnie jak kortykoliberyna (CRH), gonadoliberyna (GnRH) oraz tyreoliberyna (TRH). GHRH (ang. growth hormone-releasing hormone) to inaczej somatoliberyna, somatorelina lub hormon uwalniający hormon wzrostu.

GHRP w leczeniu niewydolności serca

Być może piszę ku melodii dalekiej przyszłości, ale GHRP może znaleźć zastosowanie w leczeniu przewlekłej niewydolności serca (ang. chronic heart failure – CHF). Rocznie w USA pojawia się 400 000 nowych zachorowań na niewydolność serca i jest to jedno z najczęstszych rozpoznań w zakresie chorób wewnętrznych [5]. Przy ciężkiej niewydolności serca (NYHA IV) śmiertelność w okresie 12 miesięcy może wynosić nawet do 50% i odpowiada pod tym względem zaawansowanym chorobom nowotworowym. Niewydolność serca ma multum klasyfikacji, m.in. rozróżnia się niewydolność skurczową i rozkurczową. Przewlekła niewydolność serca dotyczy 2% populacji, pochłania do 2% budżetu przeznaczonego na ochronę zdrowia [6]. Wg innych danych częstość występowania CHF stale się zwiększa w krajach europejskich oraz w USA, gdzie występuje u około 0,3–2,4% populacji, czyli u 5 mln Amerykanów (American Heart Association, 2005) [9].

Wśród czynników ryzyka wymienia się [5-7]:

• niedokrwienną chorobę serca (choroba wieńcowa, określana też jako IHD ang. ischaemic heart disease); ta z kolei może wynikać z nadwagi, palenia tytoniu, stosowania SAA i/lub narkotyków, miażdżycy tętnic, zatoru do tętnicy wieńcowej, nadkrzepliwości, wrodzonych anomalii, stanu zapalnego, bądź też kumulacji czynników ryzyka) [8],
• nadciśnienie tętnicze (2-3 krotnie zwiększa ryzyko niewydolności serca); już wartości ciśnienia 150/90 powodują rozwój  niewydolności serca,
• kardiomiopatie,
• arytmie,
• zawały,
• wiek,
• toksyczne uszkodzenie serca (rtęć, alkohol, arsen),
• chorobę zastawkową serca, wady zastawek (w tym wywołane lekami „na odchudzanie” np. benfluorex, fenfluramina),
• przebudowę, włóknienie serca,
• picie alkoholu (wpływ na ciśnienie krwi + kardiomiopatia),
• chorobę zastawkową serca.

Charakterystyka przewlekłej choroby serca:

• spadek frakcji wyrzutowej lewej komory serca (LVEF),
• wyniszczenie mięśni: oporność na anaboliczne działanie hormonu wzrostu i w konsekwencji jego zwiększone stężenie, jednoczesny spadek IGF-1 [9],
• wyniszczenie mięśni: zwiększenie stężenia czynnika martwicy nowotworów (tumour necrosis factor α – TNF-α), który – hamując ekspresję lipazy lipoproteinowej i innych hormonów anabolicznych – doprowadza do względnej przewagi procesów katabolicznych nad anabolicznymi [9],
• hormonalna aktywacja powiązana ze stresem, aktywacja układu współczulnego,
• przebudowa strukturalna mięśnia sercowego (przerost komór serca, utrata kardiomiocytów, ściany serca robią się cieńsze, następuje zwłóknienie),
• niezamierzona utrata masy ciała, zmęczenie, duszność, tachykardia, dolegliwości dyspeptyczne i utrata apetytu,
• czerwienica.

W badaniu Xiang-Bin Xu i wsp. „GH-releasing peptides improve cardiac dysfunction and cachexia and suppress stress-related hormones and cardiomyocyte apoptosis in rats with heart failure” [4] u szczurów wywołano przewlekłą niewydolność serca, po 9 tygodniach podawano im:

• GHRP-1,
• GHRP-2,
• GHRP-6,
• Hexarelin,

w dawce 100 μg/kg lub placebo. Środki podawano podskórnie, 2 x dziennie, przez 3 tygodnie.

Podawanie GHRP:

• znacznie poprawiło frakcję wyrzutową lewej komory serca,
• zmniejszyło przebudowę serca,
• zmniejszyło apoptozę miocytów,
• zwiększyło ekspresję mRNA GHS-R w sercu (ang. growth hormone secretagogues-receptor – GHS-R),
• odnotowano spadek ilości noradrenaliny, aldosteronu,
• odnotowano spadek ilości endoteliny-1 (silnie kurczy naczynia krwionośne, zwiększa wydalanie sodu i wody z organizmu, odpowiada za wzrost i proliferację komórek, a także działa prozapalnie, wzmagając wytwarzanie reaktywnych form tlenu i azotu (RFT i RFA). Jej niekorzystne działanie przyczynia się do rozwoju takich chorób jak nadciśnienie, miażdżyca, niewydolność serca i nerek) [10],
• spowodowało spadek aktywności reniny oraz angiotensyny II,
• spadek ilości przedsionkowego peptydu natriuretycznego (ANP).

Być może za pewien czas środki z grupy GHRP znajdą swoje miejsce w leczeniu np. przewlekłej choroby serca. Z pełną wersją artykuły można zapoznać się tutaj: http://ajpheart.physiology.org/content/289/4/H1643

Wykrywanie GHRP w kontroli antydopingowej

Użycie hormonu wzrostu oraz GHRP jest zakazane przez WADA (World Anti-Doping Agency). Substancje są sklasyfikowane w grupie S2 (hormony peptydowe, czynniki wzrostowe i podobne do nich substancje). Powoli wpadamy w dopingową paranoję, gdyż np. testy wykrywające SAA stały się tak czułe, iż możliwa jest wpadka sportowca nawet po konsumpcji mięsa (tzw. pasywna ekspozycja). Wdrożono metodę wykrywającą metabolit winstrolu (glukuronid 3′-hydroxystanozololu) w moczu, która umożliwia ustalenie zawartości związku w stężeniach ponad 50-krotnie mniejszych w porównaniu do wcześniej stosowanych [2]. Do wykrywania użycia GHRP stosuje się metodę L/GC-MS (GC-MS = chromatografia gazowa+spektrometria mas; z kolei LC-MS to liquid chromatography–mass spektrometry; chromatografia cieczowa + spektrometria mas). W jednym z badań sprawdzono jakie metabolity dają GHRP-1, GHRP-2, GHRP-6, Hexarelin oraz Ipamorelin. GHRP podano donosowo, a metabolity wykrywano w moczu. Próbki pobierano przez 2 dni po podaniu GHRP. Zidentyfikowano 6 metabolitów GHRP-1, nie odnaleziono GHRP-1 w formie niezmienionej, za to wolne kwasy GHRP-1 (2-4) – do 27 godzin po podaniu GHRP-1. Dla GHRP-2 zidentyfikowano związek w formie niezmienionej, wolny kwas GHRP-2 oraz odmianę (1-3) wolnego kwasu – wykrywalność do 47 h po podaniu. GHRP-6 był w większości wydalany w postaci niezmienionej, wykrywalność do 23 h po podaniu, z kolei metabolity do 12 h. Hexarelin oraz Ipamorelin podlegały silnym przemianom i były wydalane w postaci sprzężonej (związek pierwotny oraz metabolity). Związek pierwotny był już dawno niewykrywalny w moczu, gdy dało się ustalić obecność wolnych kwasów kwasów hexarelinu (1-3) oraz ipamorelinu (1-4) [1].

Typowe środki stosowane razem z GHRP-1:

• CJC1295 lub podobne

Administrator serwisu uznaje zjawisko dopingu i stosowania niedozwolonych substancji w sporcie, a także wbrew zaleceniom medycznym, za skrajnie naganne, nieuczciwe i niemoralne. Jakiekolwiek  informacje zawarte w artykułach dotyczących dopingu i farmakologii nie mogą być traktowane ani służyć jako instruktaż. Treść artykułów przedstawia jedynie zebrane informacje dotyczące powyższego tematu. Stosowanie dopingu niesie za sobą ryzyko utraty zdrowia oraz w wielu przypadkach nawet utraty życia.

Referencje:

1. Semenistaya E1, Zvereva I1, Thomas A2, Thevis M2, Krotov G1, Rodchenkov G1. “Determination of growth hormone releasing peptides metabolites in human urine after nasal administration of GHRP-1, GHRP-2, GHRP-6, Hexarelin, and Ipamorelin.” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25869809
2. Tsitsimpikou C1, Tsarouhas K2, Spandidos DA3, Tsatsakis AM4. “Detection of stanozolol in the urine of athletes at a pg level: The possibility of passive exposure.” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28105335
3. David J Handelsman “Performance Enhancing Hormone Doping in Sport” ANZAC Research Institute, University of Sydney &Andrology Department, Concord Hospital, Sydney NSW 2139, Australia https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK305894/
4. Xiang-Bin Xu, Jin-Jiang Pang, Ji-Min Cao, Chao Ni, Rong-Kun Xu, Xiao-Zhong Peng, Xiao-Xia Yu, Shu Guo, Meng-Chin Chen, Chen Chen. “GH-releasing peptides improve cardiac dysfunction and cachexia and suppress stress-related hormones and cardiomyocyte apoptosis in rats with heart failure” http://ajpheart.physiology.org/content/289/4/H1643
5. E. Mutschler “Farmakologia i toksykologia” WYD. III
6. Jerzy Jankowski md. “Contemporary standards in treatment of chronic heart failure.” Department Of Clinical Pharmacology. http://www.zfk.ump.edu.pl/medical/download/chf.ppt
7. Gautam V. Ramani, MD, Patricia A. Uber, Pharm D, and Mandeep R. Mehra, MBBS “Chronic Heart Failure: Contemporary Diagnosis and Management”
8. Ewa Magdalena Maroszyńska-Dmoch, Beata Wożakowska-Kapłon „Choroba wieńcowa w populacji młodych dorosłych: skala problemu, czynniki ryzyka i rokowanie — przegląd literatury”
9. Anna Jeznach-Steinhagen, Alicja Kucharska, Aleksandra Kubacka „Kacheksja sercowa”
10. Agata Kowalczyk, Michał Kołodziejczyk, Anna Gorąca „Antagoniści receptorów endotelinowych (ERA) – krótka charakterystyka nowej grupy leków*”
11. Teichman SL1, Neale A, Lawrence B, Gagnon C, Castaigne JP, Frohman LA.Prolonged stimulation of growth hormone (GH) and insulin-like growth factor I secretion by CJC-1295, a long-acting analog of GH-releasing hormone, in healthy adults. J Clin Endocrinol Metab. 2006 Mar;91(3):799-805. Epub 2005 Dec 13. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16352683
12. Xiangyang Xia, 1 Quanwei Tao, 2 Qunchao Ma, 3 , 4 Huiqiang Chen, 5 Jian’an Wang, 3 , 4 and Hong Yu Growth “Hormone-Releasing Hormone and Its Analogues: Significance for MSCs-Mediated Angiogenesis” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5059609/
13. Beata Polińska, Joanna Matowicka-Karna, Halina Kemona Rola greliny w organizmie The role of ghrelin in the organism