Furazabol, Miotolan
17-Methyl-5alpha-androstano[2,3-c]furazan-17beta-ol
17β-hydroxy- 17α -methyl-5α-androstano[2,3-c]-furazan;
17-alpha-methyl-5-alpha-androsta-2,3-furazan,17b-ol
Dostępność: niska, czarny rynek
Podrabiany: rzadko
Dla kobiet: może być
Dla początkujących: nadaje się
Dawkowanie: 10-20 mg dziennie mężczyźni; do 5 mg dziennie (kobiety)
Skutki uboczne: małe
Zastosowanie: siła, szybkość, jakość mięśni, doping koni wyścigowych
Okres półtrwania: kilka godzin (brak pewnych danych)
Typowa długość cyklu: 5-6 tygodni
Aromatyzacja: nie
Sposób podawania: tabletki
Progesteron: znikomy wpływ
Furazabol właściwości
Po raz pierwszy został opisany w 1965 roku – Ohta i wsp. [2,3]. Furazabol jest pochodną DHT, a więc jak 90% substancji z tej grupy należy do jakościowych SAA. Buduje siłę, zapewnia mniejsze, ale stabilne przyrosty masy mięśniowej (wyjątek od reguły to np. Anapolon, który może pośrednio, ale silnie wpływać na retencję wody). Budową Furazabol przypomina Winstrol, Masteron (Drostanolone) oraz Oxandrolone. Syntetyczne wskaźniki „mocy” plasują go również mniej więcej tam gdzie jest Winstrol i Oxandrolone (Masteron w syntetycznym ujęciu wypada dość blado). Dla Winstrolu jest to wskaźnik 320/30 (anaboliczność/androgenność), Furazabol wykazuje 270-330/73-94 (anaboliczność/androgenność).
Furazabol – ciężarowcy, sprinterzy i konie wyścigowe
Komisja medyczna Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego wciągnęła sterydy anaboliczno-androgenne na czarną listę dopiero w 1974 roku [1]. Należy pogratulować refleksu, gdyż do tego momentu różnorakie środki dopingujące były w obrocie od ponad 20 lat, a program dopingowy w NRD działał pełną parą, zaraz pod wdrożeniu do obrotu Oral Turinabolu. Furazabol jest dość egzotycznym środkiem, który z pewnością był nadużywany przez atletów – gdyż pojawiły się szczegółowe wytyczne jak wykrywać go w moczu. Z doniesień Llewellyna można wywnioskować, iż Furazabol był masowo nadużywany w sporcie na poziomie olimpijskim w latach 80 XX wieku, gdyż wtedy jeszcze nie wiedziano jak go zidentyfikować w moczu. Ofiara dopingowego skandalu Ben Johnson, jak się okazało brał nie tylko Winstrol, ale także Furazabol (jak również stosowało go dziesiątki innych sprinterów). Mniej więcej ok. 1990 roku boom na Furazabol się skończył, pojawiły się skuteczne metody jego wykrywania. Furazabol był także stosowany u koni wyścigowych (podobnie jak Winstrol) [4].
Furazabol – metabolizm
Badania potwierdziły, iż Furazabol może być wydalany w postaci sprzężonej, jako β-glukuronid (po wcześniejszej hydrolizie). Zidentyfikowano również metabolit o budowie 16-hydroxy, nie do końca wiadomo czy jest to odmiana 16β czy 16α (znów narzuca się tu podobieństwo do Winstrolu, który również rozpada się na metabolity np. 16-β-hydroksy-stanazolol, w postaci sprzężonej jako β-glukuronid). Bez trudu można udowodnić stosowanie Furazabolu w dopingu metodą chromatografii gazowej-spektrometrii mas (w widmie pozostają resztki D-pierścienia, pochodzące z TMS – trimetylosilanolu) [2].
U koni łatwo wykrywać 16β-hydroksy-furazabol [4]. W widmie układa się w zakresie 387-297, z kolei Winstrol w zakresie 497, Boldenone 206, zaś Fluoksymesteron 390.
Środki do stosowania razem z Furazabolem
Można go połączyć z Nandrolonem, Boldenonem – dla uzyskania wysokiej jakości przyrostów. W tle dla podtrzymania fizjologicznego poziomu testosteronu, ochrony stawów i układu krążenia należy umieścić 200-250 mg testosteronu tygodniowo (np. enanthate, cypionate). Osoby chcące więcej masy gorszej jakości użyją większych dawek mocniej aromatyzujących SAA, np. testosteronu czy Metanabolu. Należy uwzględnić, iż niewskazane jest jednoczesne stosowanie dwóch lub więcej hepatotoksycznych środków.
Dobrze zamiast Furazabolu sprawdzi się Oxandrolone, Winstrol czy Trenbolone (jeszcze silniejszy).
Typowe skutki uboczne stosowania Furazabolu:
- toksyczność dla wątroby, C17 alfa – alkilowany SAA,
- wirylizacja u kobiet,
- wypadanie włosów na głowie (DHT), łysienie; wzrost owłosienia na plecach, klatce, ramionach, brzuchu,
- „wysuszenie” stawów, przez brak aromatyzacji, ryzyko kontuzji, szczególnie w dyscyplinach siłowo-szybkościowych (sprint, podnoszenie ciężarów),
- zmiana profilu lipidowego krwi, wzrost LDL, spadek HDL, ryzyko dla serca i układu krążenia,
- zwiększenie się hematokrytu;
- zahamowanie produkcji testosteronu w jądrach, zablokowanie osi HPTA, wpływ na LH i FSH,
- zwiększenie wagi ciała,
- bezpłodność czasowa lub trwała,
- trądzik, tłusta cera [3].
Administrator serwisu uznaje zjawisko dopingu i stosowania niedozwolonych substancji w sporcie, a także wbrew zaleceniom medycznym, za skrajnie naganne, nieuczciwe i niemoralne. Jakiekolwiek informacje zawarte w artykułach dotyczących dopingu i farmakologii nie mogą być traktowane ani służyć jako instruktaż. Treść artykułów przedstawia jedynie zebrane informacje dotyczące powyższego tematu. Stosowanie dopingu niesie za sobą ryzyko utraty zdrowia oraz w wielu przypadkach nawet utraty życia.
Referencje:
- Pharmacology of anabolic steroids A T Kicman https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2439524/
- “Metabolism of anabolic androgenic steroids” W. Schanzer
- William Llewellyn’s „ANABOLICS 9-th edition”.
- “Simultaneous Doping Analysis of Main Urinary Metabolites of Anabolic Steroids in Horse by Ion-trap Gas Chromatography-Tandem Mass Spectrometry” https://www.jstage.jst.go.jp/article/analsci/24/9/24_9_1199/_pdf
