Epistane, Epi-Plex, Methepitiostane, Methylepitiostanol, Havoc, Oxydrol, Kryptonite, Epidrol, Hemobolin

2alpha,3alpha-epithio-17alpha-methyl-5alpha-androstan-17beta-ol
2α,3α-epithio-17α-methyl-5α-androstan-17β-ol
2a,3a-Epithio-17a-methyletiocholanol
17alpha-methyl-2,3-epithio-5alpha-androstane-17beta-ol

Dostępność: dobra
Podrabiany: średnio
Dla kobiet: w ostateczności
Dla początkujących: w ostateczności
Dawkowanie:  10-30 mg dziennie mężczyźni; 5-10 mg dziennie kobiety
Skutki uboczne: średnie lub duże, zależne od dawki
Zastosowanie:  siła, rekompozycja, redukcja
Okres półtrwania:  brak pewnych danych, prawdopodobnie kilka godzin
Typowa długość cyklu: maksymalnie kilka tygodni
Aromatyzacja: brak
Sposób podawania: tabletki np. po 10 mg
Progesteron: brak

Methylepitiostanol – pierwszy raz opisany w roku 1966, wtedy był intensywnie badany [1]. Wrócił na rynek w 2006 roku jako „suplement diety” pod nazwą HAVOC (Recomp Performance Nutrition). Pierwsze charakterystyki czynią Methepitiostane podobnym do Madolu (desoxymethyltestosteronu), jednakże Methylepitiostanol wykazuje o połowę mniejsze działanie androgenne. Jest pochodną DHT, należy do środków jakościowych.  W medycynie pierwowzór EPI był używany do leczenia przypadków raka piersi. Należy do klasycznych związków, które zostały „reaktywowane” jako … suplementy diety. Cóż, równie dobrze można by sprzedawać spirytus w kolorowych opakowaniach do soku i twierdzić, iż produkt nadaje się dla dzieci. Pod względem budowy chemicznej jest to 17-alfa alkilowany SAA, pochodna Epitiostanolu. Ten ostatni SAA występował w postaci iniekcyjnej i był stosowany do terapii raka piersi (Konishi i wsp. 1988). Szukano również jego zastosowania jako antyestrogenu i androgenu. Ma dość silny wpływ na układ HPTA. Jak zwykle, próba stworzenia doustnego preparatu czyni Epistane wielokroć bardziej toksycznym środkiem w porównaniu do iniekcyjnego Epitiostanolu. Taka sama zasada obowiązuje w przypadku sprzedawanego w serwisach aukcyjnych, w setkach opakowań Superdrolu (pierwowzór, SAA Masteron jest względnie bezpieczny, z kolei metylowany Masteron czyli Superdrol- to jeden z najbardziej toksycznych środków na rynku).

Czy EPI to prohormon?

Nie, określenie prohormony to wybieg mający na celu sprzedaż twardego dopingu w opakowaniu suplementów. To zwykły, twardy doping, ciężki steryd anaboliczno-androgenny mający niewiele słabsze właściwości androgenne od testosteronu (wskaźnik syntetyczny 91, dla testosteronu 100), a będący bardziej toksyczny od Metanabolu czy Winstrolu. Dziesiątki razy w badaniach naukowych wykazywano, iż stosujący „bezpieczne suplementy hormonalne” doznają większych uszkodzeń wątroby i nerek w ciągu kilku tygodni – niż osoby stosujące „zły Metanabol” czy „toksyczny Anapolon”  [np. źródła: 2,3]. Tymczasem w literaturze bez trudu można znaleźć badania mówiące o wielomiesięcznym czy nawet wieloletnim podawaniu Anapolonu czy Oxandrolonu [źródła: 4-7]. Epi może przekształcić się w desoxymethyltestosterone (Madol) lub niektórzy “producenci” umieszczają w opakowaniu EPI zwykły desoxymethyltestosterone.

Dla porównania Madol to:

17α-methyl–5α-androst-2-en-17β-ol

Z kolei  Methylepitiostanol to:

17α-methyl-2,3-epithio-5α-androstane-17β-ol

W jednym z badań z 2009 roku [9,10] stwierdzono, iż w produkcie EPISTANE (firmy IBE) miał znajdować się 17alpha-methyl-2alpha, 3alpha-epithio-5alpha-androstane-17beta-ol, a w rzeczywistości w środku były:

• 17alpha-methyl-2beta,3beta-epithio-5alpha-androstane-17beta-ol
• desoxymethyltestosterone (MADOL).

Tak czy inaczej, podobny produkt działa, ale … kosztem zdrowia sportowca.

Czy warto brać EPI?

Moim zdaniem, nie – z kilku powodów.

Po pierwsze – to nieopłacalna zabawa. Jest za drogi. 90 kapsułek po 10 mg kosztuje co najmniej 150-160 zł. Tymczasem Metanabol można znaleźć za ~80-90 zł za 100 tabletek, a Winstrol czy Oral Turinabol za 120-140 zł za 100 tabletek. Nie muszę dodawać, iż w obrocie są apteczne produkty zawierające Metanabol, Oxandrolone czy Winstrol – a PH zawierają często chałupniczo wytwarzane substancje, nieznanego pochodzenia.

Po drugie – toksyczność EPI oraz sposób  jego podawania uniemożliwia „cykl” odpowiedniej długości. Przez doustny sposób podawania i C17 alfa alkilację Methepitiostane jest za toksyczny, więc osoby bojące się iniekcji i tak nie zbudują masy mięśniowej! Dlaczego? Bo prędzej odczują bolesne skutki uboczne ze strony wątroby, układu krążenia czy nerek, niż zbudują mięśnie.  Dłuższe niż kilka tygodni cykle na silnie toksycznych PH to nie najlepszy pomysł. Z tego samego względu doustne SAA wcale nie są opłacalne dla większości sportowców. Tak czy inaczej należy zdecydować się na iniekcje np. testosteronu – szczególnie, iż PH/SAA doustne silnie blokują produkcję endogennego testosteronu w jądrach. Co to znaczy? Aby podtrzymać fizjologiczny poziom testosteronu w tle musimy umieścić 200-250 mg iniekcyjnego testosteronu tygodniowo.

Po trzecie – kolejny raz – jest za toksyczny dla wątroby, tak samo jak większość „bezpiecznego dopingu” oraz większość doustnych SAA. Co gorsza, wbrew bzdurnym opiniom z Internetu – rzekome „osłonki na wątrobę” zawierające N-acetylcysteinę, ekstrakt z ostu mlecznego czy inne zioła wcale nie muszą być skuteczne przy stosowaniu silnie toksycznych dla wątroby „prohormonów” [8].

Po czwarte-ten PH często zawiera inne PH lub nieznanego pochodzenia związki [9,10].

Typowe skutki uboczne stosowania Methylepitiostanolu:

• toksyczność dla wątroby, szczególnie jeśli dana osoba ma uszkodzenia wątroby, pije alkohol, stosuje inne hepatotoksyczne leki, narkotyki itd.
• interakcje z lekami,
• wirylizacja u kobiet, zależna od dawki,
• zmiana profilu lipidowego krwi, wzrost LDL, spadek HDL, ryzyko dla serca i układu krążenia,
• zwiększenie się hematokrytu,
• zahamowanie produkcji testosteronu w jądrach, zablokowanie osi HPTA, wpływ na LH i FSH,
• zwiększenie wagi ciała,
• bezpłodność czasowa lub trwała.

Administrator serwisu uznaje zjawisko dopingu i stosowania niedozwolonych substancji w sporcie, a także wbrew zaleceniom medycznym, za skrajnie naganne, nieuczciwe i niemoralne. Jakiekolwiek  informacje zawarte w artykułach dotyczących dopingu i farmakologii nie mogą być traktowane ani służyć jako instruktaż. Treść artykułów przedstawia jedynie zebrane informacje dotyczące powyższego tematu. Stosowanie dopingu niesie za sobą ryzyko utraty zdrowia oraz w wielu przypadkach nawet utraty życia.

Referencje:

1. William Llewellyn’s „ANABOLICS 9-th edition”.
2. J Investig Med High Impact Case Rep. 2014 Apr-Jun; 2(2): 2324709614532800. Published online 2014 Apr 22. doi:  10.1177/2324709614532800 PMCID: PMC4528888 Cholestatic Jaundice With the Use of Methylstenbolone and Dymethazine, Designer Steroids Found in Super DMZ Rx 2.0 “Nutritional Supplement” http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4528888/
3. “Cholestatic jaundice and IgA nephropathy induced by OTC muscle building agent superdrol.” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16952289?dopt=AbstractPlus
4. Clin J Am Soc Nephrol. 2013 Feb 7; 8(2): “Effect of Oral Anabolic Steroid on Muscle Strength and Muscle Growth in Hemodialysis Patients” http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3562853/
5. “Multiple hepatic adenomas caused by long-term administration of androgenic steroids for aplastic anemia in association with familial adenomatous polyposis.” http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10905366
6. Hepatocellular carcinoma associated with anabolic steroid therapy: report of a case and review of the Japanese literature. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8726841
7. Porro LJ1, Herndon DN, Rodriguez NA, Jennings K, Klein GL, Mlcak RP, Meyer WJ, Lee JO, Suman OE, Finnerty CC. J Am Coll Surg. 2012 Apr;214(4):489-502; discussion 502-4. doi: 10.1016/j.jamcollsurg.2011.12.038. Five-year outcomes after oxandrolone administration in severely burned children: a randomized clinical trial of safety and efficacy.
8. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4164972/
9. http://www.ergo-log.com/epistane.html
10. Drug Test Anal. 2009 Nov;1(11-12):518-25. doi: 10.1002/dta.72. Analysis of non-ketoic steroids 17alpha-methylepithiostanol and desoxymethyl- testosterone in dietary supplements. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20355167