BMS-564929

4-[(7R,7aS)-7-hydroxy-1,3-dioxo-5,6,7,7a-tetrahydropyrrolo[1,2-c]imidazol-2-yl]-2-chloro-3-methylbenzonitrile

Dostępność: znikoma
Podrabiany: brak danych
Dla kobiet: tak
Dla początkujących: tak
Dawkowanie:  prawdopodobnie wystarczy dawka 1-2 mg na kg masy ciała
Skutki uboczne: niewielkie, patrząc na eksperymenty na zwierzętach
Okres półtrwania:  brak danych
Typowa długość: kilkanaście tygodni
Aromatyzacja: nie
Sposób podawania: doustnie
Wpływ na receptory β1: nie
Wpływ na receptory β2: nie
Wpływ na receptory β3: nie
Wpływ na receptory 5-HT: brak
Wpływ na układ HPTA: niewielki lub średni, zależy od dawki środka i wieku
Dawka śmiertelna (LD50):  brak danych, środek eksperymentalny

BMS-564929 – to eksperymentalny środek z grupy SARM, z rodziny analogów dwupierścieniowej hydantoiny pochodzący z firmy Bristol-Myers Squibb. Jego działanie polega na modulowaniu receptora androgenowego. W normalnych warunkach ligandy receptora androgenowego to głównie testosteron oraz DHT (dihydrotestosteron). Największe powinowactwo do AR wykazuje DHT, kilka razy mniejsze testosteron, natomiast słabe androstendion i dihydroepiandrosteron (DHEA) [3,4]. SARM jest egzogennym ligandem AR [2].

Testosteron niesie za sobą działanie anaboliczne (np. wzrost mięśni), ale również bolesne skutki uboczne (aromatyzacja => estrogeny, 5-alfa reduktaza => DHT). DHT może negatywnie wpływać na prostatę oraz utratę włosów, z kolei estrogeny na retencję wody czy gromadzenie tłuszczu.  SARMy z natury pozbawione są wad testosteronu, powinny silnie selektywnie oddziaływać na receptory androgenowe, a mieć niewielki wpływ na receptory estrogenów (alfa i beta), progesteronu, mineralkortykoidów czy glukortykoidów.

Podział środków typu SARM

SARMY dzielimy na

• analogi arylo-propionamidu (ostaryna, andaryna) – firma GTX,
• pochodne propionoamidowe (np. firma ORION),
• analogi dwupierścieniowej hydantoiny (np. BMS 564929), Bristol-Myers Squibb
• chinolinony (np. LGD 2226, LGD2491) – Ligand Pharmaceuticals,
• analogi tetrahydrochinoliny (np. S-40503), japońska korporacja Kaken Pharmaceuticals, Inc.,
• benzoimidazole, imidazolopyrazole, indole oraz pyrazolina i ich pochodne (np. związek SARM opracowany przez Johnsons and Johnson’s oraz przez Janssen Pharmaceutica N.V., Beerse, BE),
• pochodne butanamidów/pochodne azosteroidowe (np. MK-0773, opracowany przez Merck),
• pochodne aniliny, benzoxazepinionów i inne (np. firma GSK).

W badaniach wykazano, iż BMS-564929 jest 1000 razy bardziej selektywny jeśli chodzi o receptory androgenowe w porównaniu do receptorów estrogenowych, mineralkortykoidów czy glukortykoidów oraz 400 razy bardziej selektywny jeśli chodzi o receptory progesteronu [1]. BMS-564929 nie ma dużego powinowactwa do SHBG oraz nie wpływa na aktywność aromatazy, tak więc nie wykazuje typowych dla androgenów efektów.

14 dni po kastracji szczurom zaczęto podawać:

• propionat testosteronu od 0,03 mg/kg masy ciała do 3 mg na kilogram masy ciała,
• BMS-564929 doustnie – wystarczyła dawka 0,0009 mg/kg masy ciała SARM, aby przywrócić połowę wagi badanego mięśnia (połowę wagi w stosunku nieoperowanych zwierząt – ED50); dla testosteronu potrzeba było dawki 0,21 mg/kg masy ciała aby osiągnąć ten sam efekt,
• BMS-564929 doustnie – wystarczyła dawka 0,14 mg/kg masy ciała aby przywrócić 50% wagi prostaty w porównaniu do nieoperowanych zwierząt (ED50); dla testosteronu potrzeba było dawki 0,42 mg/kg masy ciała aby osiągnąć ten sam efekt,
• BMS wykazał 160-krotnie większe powinowactwo do mięśni, w porównaniu do prostaty,
• testosteron przywrócił pełną wagę badanego mięśnia w dawce 1 mg/kg masy ciała oraz pełną wagę prostaty w dawce 3 mg/kg masy ciała (wagę w porównaniu do nie-operowanych zwierząt),
• ujmując sprawę teoretycznie BMS-564929 jest 200 razy silniejszy w stymulacji mięśni oraz 80-razy bardziej selektywny jeśli chodzi prostatę.

W kolejnym z eksperymentów wykazano, iż u wykastrowanych szczurów podawanie BMS-564929 lub testosteronu przyczyniło się do redukcji tkanki tłuszczowej. Odnotowano 4% redukcję tłuszczu przy dawce 1 mg/kg masy ciała BMS-564929 lub 3 mg/kg masy ciała propionatu. Dla 100 kg zawodnika oznacza to dawkę 100 mg BMS-564929 dziennie lub 300 mg propionatu testosteronu dziennie. Oczywiście, należy pamiętać, iż u zdrowych mężczyzn propionat może wiązać się z dużą aromatyzacją i w efekcie odkładaniem tkanki tłuszczowej (zależy to od indywidualnego środowiska hormonalnego, trybu życia, aktywności sportowej, podaży cukrów prostych, insulinoporności, stosowania innych SAA, hormonów tarczycy, beta-mimetyków/innych leków itd.).

Na koniec – BMS-564929 jest 33-krotnie silniejszy od testosteronu jeśli chodzi u supresję LH [1].

U mężczyzn:

LH => synteza androgenów w jądrach => TESTOSTERON

FSH => synteza białek w komórkach Sertolego

A więc, blokowanie LH – nie musi być to wcale dobrą nowiną dla sportowca… Cóż, jeśli środek pojawi się w obrocie, dane uzyskane z badań na szczurach mogą wyglądać inaczej przy stosowaniu BMS-564929 u ludzi.

Administrator serwisu uznaje zjawisko dopingu i stosowania niedozwolonych substancji w sporcie, a także wbrew zaleceniom medycznym, za skrajnie naganne, nieuczciwe i niemoralne. Jakiekolwiek  informacje zawarte w artykułach dotyczących dopingu i farmakologii nie mogą być traktowane ani służyć jako instruktaż. Treść artykułów przedstawia jedynie zebrane informacje dotyczące powyższego tematu. Stosowanie dopingu niesie za sobą ryzyko utraty zdrowia oraz w wielu przypadkach nawet utraty życia.

Referencje:

1. Jacek Ostrowski, Joyce E. Kuhns, John A. Lupisella, Mark C. Manfredi, Blake C. Beehler, Stanley R. Krystek, Jr., Yingzhi Bi, Chongqing Sun, Ramakrishna Seethala, Rajasree Golla, Paul G. Sleph, Aberra Fura, Yongmi An, Kevin F. Kish, John S. Sack, Kasim A. Mookhtiar, Gary J. Grover, and Lawrence G. Hamann“Pharmacological and X-Ray Structural Characterization of a Novel Selective Androgen Receptor Modulator: Potent Hyperanabolic Stimulation of Skeletal Muscle with Hypostimulation of Prostate in Rats”
2. Ockham’s Razor and Selective Androgen Receptor Modulators (SARMs): Are We Overlooking the Role of 5α-Reductase? Wenqing Gao1 and James T. Dalton2,3 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2040232/
3. Ramesh Narayanan, Michael L. Mohler, Casey E. Bohl, Duane D. Miller and James T. Dalton “Selective androgen receptor modulators in preclinical and clinical development”
4. Ewelina Szliszka „Nowa era terapii hormonalnej w raku gruczołu krokowego: enzalutamid (MDV3100) i inne antyandrogeny drugiej generacji”