Fluoxymesterone, Halotestin

9a-fluoro-llβ,17β -dihydroxy-17α -methyl-4-androsten-3-one
9a -fluoro-11β-hydroxy-17α -methyltestosterone

Dostępność: średnia
Podrabiany: czasem
Dla kobiet: w ostateczności
Dla początkujących: nadaje się
Dawkowanie:  10-40 mg dziennie
Skutki uboczne: średnie lub duże
Zastosowanie:  siła, rekompozycja, redukcja, doping koni wyścigowych
Okres półtrwania:  kilka godzin (brak pewnych danych)
Typowa długość cyklu: 5-6 tygodni
Aromatyzacja: nie
Sposób podawania: tabletki
Progesteron: znikomy wpływ

Fluoxymesterone – charakterystyka

Fluoxymesterone jest wyjątkowo silnym preparatem, pochodną Metylotestosteronu. Różni go dodanie grup 9-fluoro oraz 11β-hydroksy. W ujęciu syntetycznym jest 8,5 raza bardziej androgeniczny od testosteronu, zaś 19 razy bardziej anaboliczny. Oczywiście, jak wielokrotnie pisałem, te dane są teoretyczne. W wielu wypadkach syntetyczne wskaźniki z laboratorium nie mają żadnego przełożenia na człowieka. Pierwszy raz środek został opisany i zsyntetyzowany w 1956 roku [2,3].

W medycynie stosowany do:

• leczenia hipogonadyzmu,
• terapii wybranych, specyficznych, hormonozależnych nowotworów piersi u kobiet.

Halotestin może zaostrzać zastoinową niewydolność serca, gdzie rolę pełnią obrzęki. Po spożyciu, Fluoxymesterone szybko jest metabolizowany w wątrobie. Wbrew danym niektórych naukowców, Halotestin NIE występuje w formie do podawania dożylnego! Prawdopodobnie naukowcy (Cornelia Fürstenberger i wsp.) powielili bezsensowny mit o sterydach anaboliczno-androgennych, rozpowszechniany w Internecie [7]. SAA występują w formie tabletek, iniekcji (ale domięśniowych, bardzo rzadko innego typu – jest to związane z umieszczaniem estryfikowanych SAA w zawiesinie z oleju, czasem sterydy bez estrów umieszczane są w wodzie). Rzadko SAA występują w formie preparatów podawanych przez skórę (np. testosteron w formie żelu, stosowany hormonalnej terapii zastępczej).

Teoretycznie nie aromatyzuje, ani nie wykazuje znaczącego wpływu na progesteron, jednak w literaturze można znaleźć przypadki, w których Halotestin wywołał ginekomastię. Jedno cytowane badanie mówi o 28 letnim mężczyźnie, który przez wiele lat borykał się z ginekomastią po Halotestinie, podawanym w okresie przed dojrzewaniem w celu leczenia aplastycznej anemii [4]. W literaturze znany jest także przypadek mężczyzny, który dostał ginekomastii po … Tribulus terrestris (choć zapewne stosował sterydy anaboliczno-androgenne, a lekarzom powiedział, iż powodem choroby był Tribulus).

Dawka stosowana w medycynie jest niewiele mniejsza od dopingowej, w wielu badaniach stosowano nawet do 20 mg Fluoxymesteronu dziennie [6]. W badaniu Rose i wsp. nie stwierdzono, by Fluoxymesterone miał wpływ na łysienie (20 mg Halotestinu dziennie + Tamoxifen 4 x 10 mg dziennie). Z kolei podawanie Tamoxifenu: 20 mg dziennie przez 5 lat lub 2 lata 20 mg Tamoxifenu + 3 lata na Anastrozolu (1 mg dziennie)– przyniosło łysienie u 274 z 1865 zbadanych osób. Ogólnie wnioski są takie, że największe łysienie przynosi Tamoxifen – czyli preparat SERM. Bardzo złym pomysłem jest także stosowanie Tamoxifenu i następnie Anastrozolu (łysienie u 14,7% pacjentów) [6].

Fluoxymesterone a pozorny nadmiar glukortykosteroidów

Fluoxymesterone -> 11β-HSD2 ->11-oxo-fluoxymesterone
kortyzol -> 11β-HSD2 ->kortyzon

11β-HSD2 to izoenzym dehydrogenazy 11β-hydroksysteroidowej (w części źródeł jest on także określany jako HSD11B-2) [8]. Jest on aktywny głównie w nerkach, inaktywuje glukortykosteroidy, katalizując ich reakcję do 11-ketosterydów. Typ II dehydrogenazy działa głównie utleniająco [9]. W uproszczeniu, 11β-HSD2 chroni  receptor  mineralokortykoidowy przed nadmiarem kortyzolu, dzięki przekształcaniu go w 300 razy (Funder i wsp.) mniej aktywny  kortyzon [8]. Inhibicja (czyli hamowanie) tej reakcji niesie za sobą ciężkie skutki uboczne.  Przy  obniżonej  aktywności  11β-HSD2,  zwiększa  się  dostępność  kortyzolu  do  receptora   MR. Kortyzol zaczyna pełnić rolę mineralokortykoidu,  nie  podlegając  kontroli  układu  Renina-Angiotensyna (RA).

Co to ma wspólnego z Fluoxymesteronem? Jak się okazało w badaniach Fürstenbergera C i wsp. z 2012 roku [7], unikalną cechą Halotestinu jest silna inhibicja 11β-HSD2. Niewielkie możliwości pod tym względem wykazują: Oxymetholone, Oxymesterone, Danazol oraz testosteron [7]. Niestety, a mało kto o tym wie, może to powodować nadciśnienie oraz choroby serca. Bardzo podobne właściwości posiada kwas glicyretynowy (ang. glycyrrhetinic acid)  zawarty  w  lukrecji  (Glycyrrhiza  glabra). [8] W podsumowaniu Fürstenberger C napisał, iż Fluoxymesterone posiada podobne właściwości jak kwas glicyretynowy w kontekście inhibicji 11β-HSD2. Jak stwierdzili naukowcy, „blokowanie” przemian kortyzolu jest spowodowane kompetencyjnym wykorzystywaniem izoenzym dehydrogenazy do przemiany Fluoxymesteronu.

W efekcie Fluoxymesterone:

• może zwiększać wydalanie potasu,
• może zwiększać zatrzymywanie sodu i wody w ciele,
• zwiększać ciśnienie krwi,
• zwężać naczynia krwionośne.

Metabolizm Fluoxymesteronu

U koni rozpada się na 9a-fluoro-17,17-dimethyl-18-norandrostane-4,13-dien-11b-ol-3-one [10].

U ludzi rozpada się na 20 różnych metabolitów.  Głównie wydalany jako 17β-glukuronid oraz  17β-siarczan.

Schanzer [2] wyodrębnił metabolity m.in.

• 6β-hydroxy-fluoxymesterone,
• 9-fluoro-17α-methylandrost-4-ene-3α-6β-11β-17β-tetrol,
• 9-fluoro-18-nor-17,17-dimethyl-11β-hydroxyandrosta-4, 13-diene-3 –one,

Typowe skutki uboczne stosowania Fluoxymesteronu:

• toksyczność dla wątroby, C17 alfa alkilowany SAA,
• inhibicja 11β-HSD2, prowadząca do zwężenia naczyń krwionośnych, nadciśnienia, zwiększonego wydalania potasu, zatrzymywania wody, może powodować problemy z sercem i układem krążenia,
• wirylizacja u kobiet,
• „wysuszenie” stawów, przez brak aromatyzacji, ryzyko kontuzji, szczególnie w dyscyplinach siłowo-szybkościowych (sprint, podnoszenie ciężarów),
• zmiana profilu lipidowego krwi, wzrost LDL, spadek HDL, ryzyko dla serca i układu krążenia,
• zwiększenie się hematokrytu;
• zahamowanie produkcji testosteronu w jądrach, zablokowanie osi HPTA, wpływ na LH i FSH,
• zwiększenie wagi ciała,
• bezpłodność czasowa lub trwała,
• trądzik, tłusta cera [3].

Administrator serwisu uznaje zjawisko dopingu i stosowania niedozwolonych substancji w sporcie, a także wbrew zaleceniom medycznym, za skrajnie naganne, nieuczciwe i niemoralne. Jakiekolwiek  informacje zawarte w artykułach dotyczących dopingu i farmakologii nie mogą być traktowane ani służyć jako instruktaż. Treść artykułów przedstawia jedynie zebrane informacje dotyczące powyższego tematu. Stosowanie dopingu niesie za sobą ryzyko utraty zdrowia oraz w wielu przypadkach nawet utraty życia.

Referencje:

1. Pharmacology of anabolic steroids A T Kicman https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2439524/
2. W. Schanzer  “Metabolism of anabolic androgenic steroids”
3. William Llewellyn’s „ANABOLICS 9-th edition”.
4. BMJ Case Rep. 2015 May 6;2015. pii: bcr2014207474. doi: 10.1136/bcr-2014-207474. “Fluoxymesterone-induced gynaecomastia in a patient with childhood aplastic anaemia.”
5. “Simultaneous Doping Analysis of Main Urinary Metabolites of Anabolic Steroids in Horse by Ion-trap Gas Chromatography-Tandem Mass Spectrometry “ https://www.jstage.jst.go.jp/article/analsci/24/9/24_9_1199/_pdf
6. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3805155/pdf/onc1126.pdf
7. Fürstenberger C Toxicol Sci. 2012 Apr;126(2):353-61. doi: 10.1093/toxsci/kfs022. Epub 2012 Jan 23. The anabolic androgenic steroid fluoxymesterone inhibits 11β-hydroxysteroid dehydrogenase 2-dependent glucocorticoid inactivation. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22273746
8. “Pozorny nadmiar mineralokortykoidów” Tomasz E. Romer, Mieczysław Litwin i Ewa Małunowicz http://www.ptendo.org.pl/arch/04_4_r.pdf
9. „Farmakologia i toksykologia” E. Mutschler
10. Masayuki YAMADA,*† Sugako ARAMAKI,* Tomoo HOSOE,** Masahiko KUROSAWA,* Isao KIJIMA-SUDA,* Koichi SAITO,** and Hiroyuki NAKAZAWA**„Characterization and Quantification of Fluoxymesterone Metabolite in Horse Urine by Gas Chromatography/Mass Spectrometry”