Methyldienolone, Methyl-D, Methyl-Dien, RU 3467
17a-methyl-17beta-hydroxyestra4,9(10)dien-3-one
(17β)-17-hydroxy-17-methyl-estra-4,9-dien-3-one
Dostępność: żadna
Podrabiany: rzadko
Dla kobiet: nie nadaje się
Dla początkujących: nie nadaje się
Dawkowanie: 2-10 mg dziennie
Skutki uboczne: średnie lub poważne
Zastosowanie: siła, masa
Okres półtrwania: kilka godzin (brak pewnych danych)
Sposób podawania: tabletki
Typowa długość cyklu: 5-6 tygodni
Aromatyzacja: nie
Progesteron: tak
Methyldienolone – to kolejny środek, o którym najlepiej byłoby zapomnieć. Jest bliskim krewnym Methyltrienolonu i już nic więcej mógłbym nie pisać, jeżeli zainteresowany Trenbolonem osoby słyszały o jego „większym bracie” czyli R1881. Wszystkie te środki są wyjątkowo toksyczne, stanowią modyfikację Nandrolonu (który z kolei należy do dość bezpiecznych środków). Methyldienolone powoduje na tyle poważne skutki uboczne, iż nikt nie powinien po niego sięgać. Dlaczego, przecież sprzedawca zapewniał, iż wcale nie jest tak groźny dla zdrowia? Niestety, Methyl-D, jak każdy metylowany środek anaboliczno-androgenny może wyrządzać wiele szkód wątrobie. Mało tego – zmiany mogą manifestować się wiele miesięcy po zakończeniu „terapii”. Co gorsza – wiele osób bojących się iniekcji sięga po jeden z potężniejszych SAA na rynku, sprzedawany jako „suplement diety”. Badania nad pierwotną substancją prowadzono w latach 60. XX wieku – jednakże środek nigdy nie wszedł do użycia u ludzi.
Methyl-D – to pochodna Nandrolonu, dodano do niego grupę metylową – aby środek mógł przejść przez układ pokarmowy (to właśnie powoduje toksyczność dla wątroby). Posiada on również podwójne wiązanie przy 9 cząsteczce węgla – co powoduje, iż Methyldienolone jest tak potężny oraz wolniej rozkładany.
Niestety, jako pochodna Nandrolonu może spowodować wiele problemów zdrowotnych (to samo dotyczy Trenbolonu oraz R1881).
W badaniach Saartok T i wsp. [2] wykazano, iż pod względem siły łączenia się z receptorem androgenowym mięśni i prostaty lista układa się następująco:
- Methyltrienolone (R1881), mocniejsza wersja Trenbolonu, pochodna Nandrolonu,
- Nandrolone,
- Methenolone (Primobolan),
- Testosterone,
- 1-alfa DHT.
Zestawienie dotyczy zwierząt, a badania przeprowadzono w latach 80’ XX wieku [2]. Z listy można szybko wywnioskować, iż Methyl-D będzie stał wyżej od Nandrolonu, a okaże się trochę słabszy od R1881.
Z kolei inne badania mówią, jak silne są poszczególne sterydy anaboliczno-androgenne w porównaniu do Testosteronu [3]:
- Nandrolone jest nieznacznie bardziej anaboliczny,
- z kolei Trenbolone aż 5x bardziej, przy tym 5x bardziej androgenny,
- Methyldienolone posiada 10 większy potencjał anaboliczny w porównaniu do Testosteronu, z kolei jest 2-3x bardziej androgenny.
Oczywiście, to syntetyczne wskaźniki, często bazujące na badaniach na zwierzętach, jednak można z nich wyciągnąć pewne wnioski. Nie zawsze muszą mieć one przełożenie, teoretycznie Anavar jest wielokrotnie silniejszy od Testosteronu, praktyka tego nie musi potwierdzać. Wg syntetycznych danych Winstrol jest tylko niewiele słabszy od Trenbolonu, zaś bije na głowę Metanabol – rzeczywistość tego nie potwierdza. U zwierząt Metyl-D okazywał się 5 x silniejszy niż Metanabol i 13x mocniejszy niż Primobolan (porównanie: mg na mg). Reaktywację Methyldienolonu zapewniła firma Gaspari Nutrition, wprowadziła go na rynek w 2004 roku pod nazwą Metyl-D.
Methyldienolone nie aromatyzuje, ale wykazuje powinowactwo do receptorów progesteronu. Efekty mogą być opłakane i obejmować składowanie tłuszczu, zmiany w piersiach (ginekomastia).
„Estrogen i progesteron oraz ich receptory jądrowe zaangażowane są w rozwój i prawidłowe funkcjonowanie gruczołu piersiowego. W zdrowym gruczole, pomimo, że komórki ER+/PR+
stanowią jedynie 10–20% populacji komórek epitelialnych, to właśnie one odpowiedzialne są za proliferację prowadzącą do rozrostu gruczołu w okresie dojrzewania i laktacji” [1].
Typowe skutki uboczne stosowania Methyldienolonu:
- toksyczność dla wątroby, C17 alfa alkilowany SAA,
- „wysuszenie” stawów, przez brak aromatyzacji, ryzyko kontuzji,
- wpływ na receptory progesteronu, możliwe powikłania z tym związane,
- zmiana profilu lipidowego krwi, wzrost LDL, spadek HDL, ryzyko dla serca i układu krążenia,
- zwiększenie się hematokrytu,
- zahamowanie produkcji testosteronu w jądrach, zablokowanie osi HPTA, wpływ na LH i FSH,
- zwiększenie wagi ciała,
- bezpłodność czasowa lub trwała,
- trądzik, tłusta cera,
- wypadanie włosów, łysienie.
Administrator serwisu uznaje zjawisko dopingu i stosowania niedozwolonych substancji w sporcie, a także wbrew zaleceniom medycznym, za skrajnie naganne, nieuczciwe i niemoralne. Jakiekolwiek informacje zawarte w artykułach dotyczących dopingu i farmakologii nie mogą być traktowane ani służyć jako instruktaż. Treść artykułów przedstawia jedynie zebrane informacje dotyczące powyższego tematu. Stosowanie dopingu niesie za sobą ryzyko utraty zdrowia oraz w wielu przypadkach nawet utraty życia.
Referencje:
- „Aspekty regulacji aktywności receptora progesteronu (PR) -znaczenie w progresji raka gruczołu piersiowego” http://www.postepybiochemii.pl/pdf/2_2015/198-206.pdf
- Endocrinology. 1984 Jun;114(6):2100-6. “Relative binding affinity of anabolic-androgenic steroids: comparison of the binding to the androgen receptors in skeletal muscle and in prostate, as well as to sex hormone-binding globulin.” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6539197
- Pharmacology of anabolic steroids A T Kicman https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2439524/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4171558/
