Metanabol – Methandienone / methandrostenolone

Podrabiany: średnio
Dla kobiet: nie
Dla początkujących: tak
Dawkowanie: 20-40 mg dziennie (mężczyźni)
Skutki uboczne: średnie lub duże
Zastosowanie: siła, masa
Okres półtrwania: 3-5 h [1]
Typowa długość cyklu: 6-8 tygodni
Aromatyzacja: tak, silna

Metanabol, czyli popularna metka, jest jednym z najczęściej stosowanych i najbardziej rozpowszechnionych środków dopingujących na świecie. Methandrostenolone powstał w latach 50 XX wieku, był efektem poszukiwań oralnej wersji testosteronu. Jeżeli cząsteczka testosteronu nie zostanie odpowiednio zmodyfikowana, w układzie pokarmowym i wątrobie rozbita zostanie do 98% substancji aktywnej. Dlatego doustne sterydy anaboliczno-androgenne mają grupę np. metylową, z reguły przy atomie węgla (C17). Proces ten chroni związek przy pierwszym przejściu, jednocześnie znacząco zwiększa toksyczność dla wątroby.

Metanabol pierwszy raz opisany został w roku 1955 [1]. Na rynku w USA pojawił się w roku 1958. Testosteron posiada proporcje 100/100 jeśli chodzi o właściwości androgeniczne i anaboliczne. Działanie androgenne może mieć bolesne skutki dla przerostu prostaty, łysienia, trądziku, wzrostu owłosienia ciała (np. plecy, brzuch, ramiona). W przypadku metanabolu udało się zredukować współczynnik androgeniczności do poziomu 40-60. To nie znaczy, iż metanabol jest bezpieczny – nadal pozostaje jednym z bardziej toksycznych SAA. Pomimo tego, jest mocno rozpowszechniony i chętnie stosowany.

Potwierdzają to dane naukowe, pod koniec lat 80 XX wieku najpopularniejsze środki dopingujące to (w kolejności od najpopularniejszych, po niszowe):

• Dianabol (“metanabol”) – nie wymaga komentarza, do dzisiaj nr 1 [b](Arnold);
• Deca Durabolin – również, nagminnie nadużywany (Arnold);
• Anavar – oxandrolone, do dzisiaj niezwykle drogi, ale popularny;
• Testosterone – baza prawie każdego cyklu SAA;
• Anadrol 50 – oxymetholone/anapolon, jeden z najsilniejszych SAA;
• Winstrol – nie wymaga komentarza, pochodna DHT;
• Primobolan – pochodna DHT (Arnold);
• Equipoise – boldenone, bliski krewny testosteronu;
• Finajet – trenbolone;
• Parabolan – trenbolone;
• hCG – preparat PCT;
• Primacetate – odmiana primobolanu;
• T. Enanthate – długie estry testosteronu;
• Halotestin – Fluoxymesterone, toksyczny, silny SAA;
• Maxibolin (ethylestrenol, pochodna nandrolonu).

Dane zebrał Tricker R i wsp. [2].

Skąd popularność metanabolu? Wynika przede wszystkim ze strachu przed iniekcją. Niestety, metanabol działa bardzo krótko, konieczne jest regularne podawanie tabletek, silnie blokuje, co i tak pociąga za sobą konieczność dostarczania przynajmniej 250 mg testosteronu tygodniowo.

O metanabolu krążą niezliczone mity, które nie mają żadnego podparcia w faktach.

Mit 1: „bezpieczna wersja metanabolu to oral turinabol”

Nie istnieje coś takiego jak bezpieczne sterydy anaboliczno-androgenne. Każdy lek wprowadzony do mięśni poprzez iniekcję, podany do układu pokarmowego czy na skórę może stanowić większe lub mniejsze zagrożenie. Sterydy anaboliczno-androgenne niestety działają ogólnoustrojowo, a więc mogą pociągać za sobą dziesiątki skutków ubocznych. Najbardziej typowe dla doustnych SAA mogą być uszkodzenia wątroby. To, iż oral turinabol jest złagodzony, wcale nie znaczy, iż jest bezpieczny dla wątroby.

W Internecie spotkasz podobne opisy: „Dla ludzi obawiających się dianabolu powstał bliźniaczy związek nazywany doustnym metanabolem nie szkodzącym wątrobie jakim jest Chlorodehydromethyltestosterone (17beta-Hydroxy-17alpha-methyl-2-oxa-5alpha-androstan-3-one). Jak wynika z nomenklatury chemicznej jest to pochodna metanabolu pozbawiona c17a.”

Oral turinabol ma grupę metylową przy wiązaniu węglowym 17 alfa, a więc JEST alfa alkilowanym sterydem anaboliczno-androgennym [1]. Tak samo jak każdy inny środek oralny jest bardziej lub mniej toksyczny dla wątroby. Jedyny wyjątek od reguły stanowią doustne SAA pozbawione grupy np. metylowej przy wiązaniu C17, jednakże są one bardzo słabo przyswajalne np. przez układ limfatyczny (testosteron undecanoate pod nazwą handlową andriol) lub z innych względów po prostu słabe (np. proviron – mesterolone). Nie ma czegoś takiego jak bezpieczne sterydy, a już na pewno nie C17 alfa alkilowane sterydy. Tak samo wersja iniekcyjna np. winstrolu nadal posiada grupę metylową i może być toksyczna dla wątroby.

Mit 2: „małe dawki metanabolu nie blokują układu HPTA”…

… a cukier krzepi, jednak wódka lepiej. Jest to bajka opowiadana jak Polska długa i szeroka. Przykro mi, ale … nawet najnowsze środki typu SARM, które miały być wybiórcze i bezpieczne dla układu HPTA – silnie blokują produkcję endogennego testosteronu, nawet podawane w najmniejszych dawkach (nawet nie dopingowych!).

Wg historycznego badania z 1976 roku [3]  podawanie ledwie 15 mg metanabolu dziennie, przez 2 miesiące spowodowało:

• spadek ilości testosteronu w osoczu o 69% (z 29,4 +/- 11,6 nmol/l do poziomu 9,1 +/- 7,5 nmol/l) [3];
• jakby tego było mało – metanabol silnie zaburza pracę osi HPTA – odnotowano spadek LH i FSH o 50%. LH (hormon luteinizujący, lutropina (LH). U mężczyzn stymuluje produkcję androgenów w jądrach przez komórki Leydiga, jeśli masz zaburzenia LH możesz spodziewać się problemów z poziomem testosteronu. FSH (hormon folikulotropowy; niski poziom FSH najczęściej wiąże się z niewydolnością przysadki lub podwzgórza. FSH m.in. mówi o wytwarzaniu plemników.

Można zapoznać się z danymi tutaj: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/793272

Metanabol silnie aromatyzuje, zatrzymuje dużo wody, efekt jest szczególnie nasilony przy jednoczesnym stosowaniu dużych dawek testosteronu. Metanabol nadaje się właściwie na początek dłuższego cyklu na SAA, wtedy pełni rolę dodatkowego środka aby przyspieszyć osiągane rezultaty.

Niekoniecznie methandrostenolone musi być idealny – gdyż aromatyzacja może psuć sylwetkę wizualnie – wskutek zatrzymywania wody, a ginekomastia może zniszczyć wygląd klatki piersiowej kulturysty.

Typowe skutki uboczne stosowania metanabolu:

• toksyczność dla wątroby, uzależniona od długości cyklu i dawki;
• silna aromatyzacja, gdyż metanabol konwertuje do 17alfa-metyloestradiolu, silniejszego niż estradiol [1], retencja wody, obrzęki (szczególnie u osób w średnim wieku), uwaga: zjawisko o wiele bardziej nasilone u mężczyzn w wieku powyżej 60 lat!
• zmiana profilu lipidowego krwi, wzrost LDL, spadek HDL;
• zwiększenie się hematokrytu; uwaga: zjawisko o wiele bardziej nasilone u mężczyzn w wieku powyżej 60 lat! [3]
• ginekomastia (jeśli zawodnik ma predyspozycje, nie stosuje środków do kontroli aromatyzacji; uwaga: z reguły nadmierna ilość estrogenów jest skorelowana z wybujałym poziomem prolaktyny – i jeden, i drugi hormon może powodować ginekomastię!);
• zahamowanie produkcji testosteronu w jądrach, zablokowanie osi HPTA, wpływ na LH i FSH;
• zwiększenie wagi ciała (także pośrednio poprzez retencję wody);
• bezpłodność czasowa lub trwała;
• trądzik, tłusta cera;
• wypadanie włosów, łysienie.

Administrator serwisu uznaje zjawisko dopingu i stosowania niedozwolonych substancji w sporcie, a także wbrew zaleceniom medycznym, za skrajnie naganne, nieuczciwe i niemoralne. Jakiekolwiek  informacje zawarte w artykułach dotyczących dopingu i farmakologii nie mogą być traktowane ani służyć jako instruktaż. Treść artykułów przedstawia jedynie zebrane informacje dotyczące powyższego tematu. Stosowanie dopingu niesie za sobą ryzyko utraty zdrowia oraz w wielu przypadkach nawet utraty życia.

Referencje:

1. William Llewellyn’s „ANABOLICS 9-th edition”.
2. “The incidence of anabolic steroid use among competitive bodybuilders”. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2621538  Tricker R
3. „Effect of an anabolic steroid (metandienon) on plasma LH-FSH, and testosterone and on the response to intravenous administration of LRH.” Acta Endocrinol (Copenh). 1976 Dec;83(4):856-64. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/793272
4. Anabolic agents: recent strategies for their detection and protection from inadvertent doping http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4033149/