hCG (np. choragon, pregnyl, novarel, chorigon, A.P.L)

(2S)-2-amino-6-[[(2R)-1-(carboxymethylamino)-1-oxo-3-sulfanylpropan-2-yl]amino]-6-oxohexanoic acid

Dostępność: dobra
Podrabiany: czasem
Dla kobiet: tak
Dla początkujących: tak
Dawkowanie:  zależne od celu, w terapii po cyklu SAA, od 500 do 1 500 j.m. 2-3x w tygodniu (przez 2-6 tygodni), spotyka się większe (w starszych opracowaniach) lub mniejsze dawkowanie hCG (w nowszych publikacjach) [5]
Skutki uboczne: niewielkie lub średnie
Zastosowanie: indukcja owulacji (kobiety), leczenie hipogonadyzmu hipogonadotropowego, terapia po cyklu SAA (PCT), leczenie wnętrostwa [5]
Okres półtrwania:  przy dawce 10000 IU hCG 33,55 ± 4,14 h [8]
Typowa długość cyklu: kilka tygodni po cyklu na SAA; w przypadkach klinicznych np. hipogonadyzmu, stosowanie hCG może trwać nawet wiele miesięcy
Aromatyzacja: tak
Sposób podawania: domięśniowo lub podskórnie
Wpływ na receptory β1: nie
Wpływ na receptory β2: nie
Wpływ na receptory β3: nie
Wpływ na receptory 5-HT: nie
Wpływ na LH: tak
Wpływ na FSH: znikomy, wg innych źródeł żaden
Dawka śmiertelna (LD50): brak danych

hCG został odkryty w 1920 r. [7], został dopuszczony do stosowania w USA od 5 marca 1973 r. [6]. hCG (human chorionic gonadotropin) – gonadotropina kosmówkowa – jego działanie jest bardzo podobne do LH (hormonu luteinizującego). W efekcie hCG u mężczyzn pobudza wydzielanie androgenów, w szczególności testosteronu w komórkach Leydiga.  Fizjologicznie hCG powstaje w czasie ciąży w łożysku [3]. Co ciekawe – jedynym hormonem posiadającym zdolność pobudzania receptora dla FSH jest … FSH (hormon folikulotropowy). hCG to jeden z najczęściej stosowanych preparatów pozwalających na przywrócenie funkcjonowania jąder po cyklu np. na steroidach anaboliczno-androgennych, prohormonach itd.

Wbrew obiegowym opiniom hCG nie wpływa na tarczycę i redukcję wagi ciała, mało tego – z jego stosowaniem może wiązać się wzrost masy ciała! Stosowanie hCG w trakcie cyklu na SAA jest możliwe, ale skuteczność takiego zabiegu jest wątpliwa.

podwzgórze => GnRH => przysadka mózgowa => przedni płat przysadki: LH/FSH => jądra/jajniki => hormony płciowe/inhibina

GnRH (hormon uwalniający gonadotropiny) – jest peptydem, powstającym w podwzgórzu, stymuluje wydzielanie hormonów. „Peptyd ten jest uwalniany w sposób pulsacyjny, w pulsach zsynchronizowanych, z zakończeń nerwowych, z których przez krążenie wrotne co 30-120 minut dostaje się do przedniej części przysadki. Tam stymuluje uwalniane i biosyntezę LH i FSH z gonadotropów po uprzednim związaniu się ze specyficznym receptorem GnRH typu I. Każdy puls GnRH stymuluje sekrecję i biosyntezę LH i FSH (Millar i wsp., 2004), lecz pulsy FSH są mniej wyraźne” [2].

U mężczyzn:

LH => synteza androgenów w jądrach => TESTOSTERON

FSH => synteza białek w komórkach Sertolego

U kobiet:

LH => synteza androgenów w komórkach osłonki, wywołanie owulacji, warunkuje przemianę pęcherzyka w ciałko żółte [3]. Dodatkowo kontroluję produkcję progesteronu [5].

FSH => wzrost jajników, dojrzewanie pęcherzyków, ekspresja receptorów dla LH (w komórkach osłonki i komórkach warstwy ziarnistej), synteza aromatazy, produkcja estrogenów [3].

Na kolejnym etapie w przysadce mózgowej wydzielane są:

• LH (hormon luteinizujący),
• FSH (hormon folikulotropowy).

LH odpowiada za syntezę testosteronu w jądrach (komórkach Leydiga), zaś FSH za syntezę białek w komórkach Sertolego.

Po zakończeniu podawania SAA oś HPTA nie funkcjonuje prawidłowo. Najczęściej najpierw stosuje się hCG, następnie preparaty SERM (np. clomid, tamoxifen). hCG wpływa na LH, czyli przywraca „produkcję” testosteronu w jądrach. Clomid poprzez sprzężenie zwrotne wpływa na sekrecję LH, przywracając syntezę testosteronu endogennego. Po podaniu hCG (10 000 IU, domięśniowo) jego maksymalne stężenie w osoczu jest uzyskiwanie po 20,78 ± 9,68 h, z kolei okres półtrwania wynosi 33,55 ± 4,14 h [8].

hCG wpływa na LH, czyli przywraca „produkcję” testosteronu w jądrach. Po długim cyklu SAA należy dostarczać 500-1 000 jednostek hCG co 2 dni, przez nawet 2-3 tygodnie (niektórzy sugerują kolejne 3 tygodnie z podawaniem 500-1 000 IU dwa razy w tygodniu). Następnie kontynuowana jest terapia clomidem (50 mg dziennie, 2-3 tygodnie) lub tamoxifenem. hCG jest stosowane powszechnie w medycynie: „terapia […] polega na podawaniu gonadotropin (HCG/HMG). Zwykle rozpoczyna się od choriongonadotropiny dawkowanej 2−3 razy w tygodniu po 2 000 i. m., starannie obserwując następstwa somatyczne (powiększanie się jąder, wzrost owłosienia płciowego, skok wzrostu) oraz wzrost poziomu testosteronu w surowicy”. Źródło: „Leczenie hipogonadyzmu męskiego”, Marek Mędraś”

hCG w badaniach naukowych

W jednym z badań retrospektywnych z 2016 r. Kohn TP i wsp. [4] 66 bezpłodnym (wskutek terapii testostosteronem) mężczyznom podawano wysokie dawki hCG oraz preparaty SERM. Badano czy w ciągu 12 miesięcy po odstawieniu testosteronu oraz wdrożeniu terapii hCG+SERM uda się uzyskać więcej niż 5 milionów ruchliwych plemników u każdego z mężczyzn. Zakładany wynik udało się uzyskać u 46 mężczyzn (70%). Zarówno osoby starsze, jak i dłużej stosujące testosteron miały problem z uzyskaniem płodności. Wiek ograniczał odbudowę jakości nasienia, podczas gdy długość cyklu na testosteronie miała mniejsze znaczenie po 12 miesiącach, w porównaniu do okresu 6 miesięcy po odstawieniu testosteronu. U mężczyzn mających bardzo mało plemników, w 91,7% przypadków udało się przywrócić płodność przy użyciu hCG i SERM, z kolei u  mężczyzn nie mających plemników w nasieniu tylko u 64,8%.

W badaniu Andrzeja Gomuły oraz Michała Rabijewskiego [1] łącznej analizie poddano 1 267 mężczyzn w wieku 20–89 lat. Na podstawie wskaźnika deficytu testosteronu i/lub stanu klinicznego pacjenta, 908 z nich poddano terapii indukcji endosyntezy testosteronu przy użyciu hCG (5 000 IU co 3-4 dni). hCG były to produkty: Biogonadyl (Biomed, Polska), Pregnyl (Organon, Holandia) i Choragon (Ferring, Niemcy).

Wyniki?

• W trakcie leczenia hormonalnego u 908 pacjentów stężenie T w różnych grupach wiekowych wzrosło średnio o 88 ± 128%. Równocześnie stwierdzono, że przy identycznej stymulacji hCG, możliwość endosyntezy w grupach 30–89 lat spada liniowo wraz z wiekiem i jest to zgodne z fizjologią.
• w wieku 30–39 lat średni wzrost stężenia testosteronu wynosił średnio 128%,
• w wieku 40–49 lat wynosił średnio 126%,
• w wieku 50–59 lat — 129%,
• w wieku 60–69 lat — 121%,
• w wieku 70–79 lat — 99%,
• w wieku 80–99 lat — 88%.

Jak widać, w podeszłym wieku nie służy już ani kuracja testosteronem, ani też hCG. W jednym z badań w grupie wiekowej 60-75 lat dawki testosteronu 25, 50, 125, 300 lub 600 mg przynosiły kompletnie różne rezultaty w porównaniu do grupy wiekowej 19-35 lat:

•   u starszych mężczyzn większy był całkowity poziom testosteronu,
•   u starszych mężczyzn wyższy był wzrost poziomu hemoglobiny,
•   u starszych mężczyzn wyższy był wzrost poziomu hematokrytu (osoby, które miały hematokryt większy niż 54% wykluczano z dalszej terapii! Stanowić to może zagrożenie dla zdrowia).

Ponadto nawet przy podawaniu hCG czy clomidu u mężczyzn w podeszłym wieku należy spodziewać się, że duża część testosteronu będzie związana, mimo iż poziom testosteronu całkowitego będzie wysoki, to wolnego wcale nie musi osiągać imponujących wartości (z wiekiem rośnie ilość SHBG, globuliny wiążącej np. testosteron).

Różne opcje przeprowadzenia PCT z użyciem hCG po cyklu na SAA

Moja sugestia PCT:

• PRZED CYKLEM NA SAA: ocena sytuacji hormonalnej – badanie testosteronu całkowitego, wolnego, LH, FSH, estrogenów, prolaktyny, morfologia krwi, mocz, podstawowe badania wątroby, nerek, serca;
• w trakcie cyklu na SAA – pod koniec tapering dawek długiego estru (np. 3 tygodnie zmniejszasz ilość enanthatu z 500 mg/tydzień do 400, 300, 200 mg – ta sama zasada dotyczy np. nandrolonu, primobolanu czy trenbolonu enanthate);
• zejście ostateczne z długich estrów, kontynuacja testosteronem, propionatem;
• tydzień przed końcem cyklu dajesz 5-10 g kreatyny dziennie, kontynuujesz do końca PCT;
• 3-4 dni po ostatniej iniekcji propionatu zaczynasz PCT;
• hCG 1-3 tygodnie (czas podawania hCG zależy od długości cyklu na SAA!) po 500-1 500 IU trzy razy w tygodniu (nie stosuj przestarzałych metod dawkowania np. 2 x w tygodniu po 5 000 IU, nie jest to potrzebne, bezpieczne ani zdrowe);
• clomid – 2-3 tygodnie po 50 mg dziennie lub tamoxifen 2-3 tygodnie po 20 mg dziennie;
• ocena sytuacji hormonalnej – badanie testosteronu całkowitego, wolnego, LH, FSH, estrogenów, prolaktyny;
• w razie niepowodzenia terapii kontakt z endokrynologiem.

RABIJEWSKI sugeruje:

„Należy odstawić testosteron lub AAS, a następnie przyjmować 3 000 IU hCG domięśniowo co 2. dzień przez minimum 3 miesiące. Ten sposób postępowania można połączyć z inhibitorem aromatazy – anastrozolem albo SERM – tamoksifenem lub cytrynianem klomifenu. Ponieważ wyższe dawki hCG mogą hamować wydzielanie FSH, jednoczesne podawanie klomifenu nie tylko zapobiega supresji wydzielania FSH, ale także może dodatkowo zwiększać syntezę gonadotropin”.

Z kolei w programie Power (HPGA normalization protocol) dr Michaela Scally, którego wycinek jest zawarty w książce Williama Llewellyna „Anabolics”, sugeruje się podawać przez 16 dni hCG w dawce 2 500 IU, co drugi dzień (liczone jest to zaraz po odstawieniu SAA). Równolegle stosuje się tamoxifen (do 45 dni, 20 mg dziennie) oraz clomid (do 30 dni, 2 x dziennie po 50 mg).

Skutki uboczne związane ze stosowaniem hCG [5,6]:

• obrzęki,
• ból brzucha lub żołądka,
• zatrzymanie sodu i wody,
• nudności, wymioty, biegunka,
• powiększenie gruczołu krokowego,
• samoistne erekcje,
• swędzenie i ból w miejscu podania,
• trądzik
• zmęczenie,
• ginekomastia,
• przedwczesne dojrzewanie (u chłopców),
• powiększenie penisa oraz jąder (u chłopców),
• trudności w oddychaniu,
• pokrzywka,
• swędzenie skóry,
• wysypka,
• drętwienie rąk lub nóg,
• duszność,
• ucisk w klatce piersiowej,
• bóle głowy,
• bóle w klatce piersiowej, jądrach lub nogach (szczególnie łydkach),
• reakcje alergiczne.

Administrator serwisu uznaje zjawisko dopingu i stosowania niedozwolonych substancji w sporcie, a także wbrew zaleceniom medycznym, za skrajnie naganne, nieuczciwe i niemoralne. Jakiekolwiek  informacje zawarte w artykułach dotyczących dopingu i farmakologii nie mogą być traktowane ani służyć jako instruktaż. Treść artykułów przedstawia jedynie zebrane informacje dotyczące powyższego tematu. Stosowanie dopingu niesie za sobą ryzyko utraty zdrowia oraz w wielu przypadkach nawet utraty życia.

Referencje:

1. Andrzej Gomuła oraz Michał Rabijewski „Zespół niedoboru testosteronu— rozpoznawanie i leczenie na podstawie norm stężenia testosteronu należnych dla wieku” http://czasopisma.viamedica.pl/sp/article/download/33565/24608
2. Kazimierz Kochman; „GnRH i jego receptor”
3. E. Mutschler „Farmakologia i toksykologia”, WYDANIE III
4. Fertil Steril. 2016 Nov 14. pii: S0015-0282(16)62919-9. doi: 10.1016/j.fertnstert.2016.10.004. print] Age and duration of testosterone therapy predict time to return of sperm count after human chorionic gonadotropin therapy.
5. https://bazalekow.mp.pl/leki/doctor_subst.html?id=364
6. https://www.drugs.com/mtm/human-chorionic-gonadotropin-hcg-injectable.html
7. William Llewellyn „Anabolics”
8. Carina C.W. Chan1,3, Ernest H.Y. Ng1, Maureen M.Y. Chan2, Oi Shan Tang1, Estella Y.L. Lau1, William S.B. Yeung1 and Pak chung Ho1 Bioavailability of hCG after intramuscular or subcutaneous injection in obese and non obese women  http://humrep.oxfordjournals.org/content/18/11/2294.full